Generatie dingetje

13 januari 2023

Rennen en vliegen

Als moeder van 2 jonge kinderen met een baan, studie, veel sociale contacten en leuke hobby’s, word ik soms een beetje door de dag geleefd. Lang leve planningen, agenda’s, gewoonten en een vast stramien. Alles loopt op rolletjes en iedereen weet waar hij aan toe is. Het zijn dingen waar je bijna niet meer over na hoeft te denken omdat ze inmiddels zo gewoon zijn en horen bij je ritme. 

Het is donderdagmiddag, 16 uur als ik bij een gezellige koffiezaak naar binnen stap. Buiten is het grijs en regenachtig, er loopt bijna niemand door de winkelstraat en wie er loopt, gaat schuil onder een grote paraplu. 

Ik ben net klaar met werken en heb een drukke dag achter de rug. Omdat ik deze dag even op mij in wil laten werken en niet meteen mee wil gaan in alle drukte van thuis, besluit ik dus om nog even een kopje koffie te gaan drinken. 

Alleen

En terwijl ik daar zit, mij heel bewust van het feit dat ik geniet van even alleen zijn, mijn gedachten voorbij laten komen en even niets moet, komt er een mevrouw aan het tafeltje naast mij zitten. Het herfstweer heeft haar er niet van weerhouden om naar buiten te gaan en ook zij zoekt nu de warmte in deze koffiezaak.  

Ik kijk naar buiten en zie de vallende blaadjes, de regen die op het raam tikt en drink mijn thee. En ineens realiseer ik mij… ik zoek bewust de rust op, heb er behoefte aan om even alleen te zijn. Maar deze mevrouw is misschien wel haar huis uit gegaan om even onder de mensen te zijn, heeft de hele dag nog niemand gesproken. Ik vraag me af of dit een ‘generatiedingetje’ zou kunnen zijn; mijn generatie die de hele dag aan moet staan, informatie moet verwerken en druk ervaart. Tegenover haar generatie, altijd thuis geweest voor (en met) de kinderen, op de kleinkinderen gepast en heel veel stilte heeft ervaren toen iedereen het huis uit was en nu te druk is om haar te bezoeken. 

Eenzaam

Ik richt mijn blik haar kant op, we maken oogcontact en lachen vriendelijk naar elkaar. Ik vraag haar of zij zich ook is komen opwarmen nu het buiten zo guur is. We praten even, over koetjes en kalfjes. Wanneer zij haar koffie op heeft en het melkschuim uit haar glas gelepeld heeft, trekt zij haar jas weer aan. We groeten elkaar. Ik vind haar stoer. Ik ben er niet achter gekomen of mijn aanname over haar eenzaamheid de reden is dat ze hier zat, maar ik vind het stoer dat ze er lekker alleen op uit is gegaan, dat zij zichzelf ook een geniet-momentje gunt, net als ik. En zo ontmoeten generaties elkaar. 

0 reacties

Een reactie versturen

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Misschien ook iets voor jou?

Koosnaampje

Koosnaampje

Ken je ze? Die gedachten die je bezig houden, die zich constant opdringen. Terwijl je ergens mee bezig bent, als je in bed ligt of onder de douche staat. Of als je in de auto zit.  Een stemmetje dat je vertelt dat je niet goed genoeg bent, dat je niet mooi bent of...

Overtuigingen

Overtuigingen

“Ja, maar het is nu eenmaal zo.” We hebben allemaal bepaalde overtuigingen, veelal van huis uit meegekregen. Anderen heb je gaandeweg zelf toegevoegd, mede beïnvloed door je omgeving en de dingen die je meegemaakt hebt.  Sommige van die overtuigingen kunnen (heel)...

“Je bent altijd aan het werk mama.”

“Je bent altijd aan het werk mama.”

"Je bent altijd aan het werk mama." Slik... Het is donderdagavond en ik breng de kinderen naar bed. De oudste van 11 jaar vraagt wat ik morgen ga doen. "Werken" is het antwoord. Zijn blik zegt me dat hij dat jammer vindt. Een stomme 'en ik werk zodat we straks lekker...

Vertel eens

Vertel eens

"Hoe gaat een coachingsgesprek met Marloes nu in z'n werk? Wat gebruik je bijvoorbeeld voor materialen?" Je kent ze vast wel, van die kaarten met een inktvlek erop, bedacht door de Zwitserse psychiater Hermann Rorschach (1884-1922). Aan de hand van de interpretatie...

Coaching in het theater

Coaching in het theater

Nu mijn coaching plaats vindt in een heus theater, neem ik jullie graag mee in een mooie werkvorm die daarbij aansluit. Appje Als ik haar een berichtje wil sturen, denk ik wel 6 keer na over wat er precies staat en waar ik op hoop. Zal ze het interpreteren zoals ik...

Rouwpad

Rouwpad

Rouwpad Tranen, te pas en te onpas. Als er iemand op visite is, maar ook in de supermarkt. Zomaar voor de koeling, bij de toetjes. Ted is er klaar mee. Een volwassen man die staat te huilen als een klein kind. Geen controle over zijn emoties. Maar hoe meer hij...

“Lekker een harinkje happen”

“Lekker een harinkje happen”

Amsterdammer We kwamen binnen in zijn kamer, stelden ons voor en hij begon bijna direct te huilen. Meneer Veenstra (fictieve naam), net 2 weken woonachtig in dit mooie verzorgingshuis. Hij vindt er niks aan. Meneer Veenstra heeft hiervoor een aantal weken in een ander...

Hoe het allemaal begon

Hoe het allemaal begon

Hoe het allemaal begon Hi, wat leuk dat je hier bent! Ik ben Marloes Luijken, coach, schrijver en trainer. Ik combineer de leukste dingen en mag dat mijn werk noemen!  Vind je het leuk om te weten hoe ik tot dit punt ben gekomen, lees dan nog even verder. Wil je graag...