We kwamen binnen in zijn kamer, stelden ons voor en hij begon bijna direct te huilen. Meneer Veenstra (fictieve naam), net 2 weken woonachtig in dit mooie verzorgingshuis. Hij vindt er niks aan.
Meneer Veenstra heeft hiervoor een aantal weken in een ander verzorgingshuis gewoond, een plek waar hij het totaal niet naar zijn zin had. Meneer is een ras Amsterdammer en draagt zijn hart op zijn tong. Hij klaagt steen en been over de verzorging in het andere huis. Stomme trutten waren het, ze waren hard en naar en hadden zeker niet het beste met hem voor. Hij huilt zodra hij erover begint te vertellen. Hij irriteert zich aan verplegend persoon dat elkaar ‘meis’ noemt… als ze eens zouden weten dat dat in de Jordaan betekent dat je een dame van lichte zeden bent (meneer Veenstra gebruikte overigens andere woorden om dit duidelijk te maken).
En nu is hij hier. Wonend in een kamer met daarin een bed, een kleine tafel met een paar stoelen en een kastje met daarop de tv. Meneer zit zelf in een rolstoel, die zo op het oog niet aan/onder het tafeltje lijkt te passen.
Visclub
Wij komen vragen of hij het naar de zin heeft hier. Wat zijn wensen zouden zijn met betrekking tot het wonen hier, zijn welzijn. We zijn benieuwd naar hobby’s, oude gebruiken en gewoonten en willen graag bedenken hoe we die hier kunnen laten terug komen. Maar we komen niet tot deze kern. Meneer Veenstra blijft hangen in het verdriet, in de (in zijn ogen) slechte zorg, de mensen van de visclub die hem in de steek hebben gelaten en de pijn aan zijn arm. Ik heb het zo met hem te doen. Ik wil meegaan in zijn verhaal, laten blijken dat ik echt naar hem luister en hem graag wil helpen. Maar de tijd die we hebben is kort. Niet omdat wij door moeten naar de volgende afspraak, maar omdat meneer Veenstra naar de markt gaat. Zijn tranen gedroogd, een stoere glimlach komt tevoorschijn. “Lekker een harinkje happen.”
Thuis
Het verhaal van meneer Veenstra geeft de essentie weer van waar het mij als coach om gaat. Aandacht voor de persoon, luisteren naar wat anders kan en samen kijken naar wensen. Om te zorgen dat je met plezier woont, waar je huis ook staat. Of je daar nu woont met je geliefde of met 10 vreemden. Je huis moet je thuis zijn, je moet je er veilig voelen en jezelf kunnen zijn. In het hier en het nu moet het gebeuren en ik ben graag de verbinder tussen de wens en de mogelijkheden.
0 reacties